İnsan olmanın en sıkıntılı yanı en temel ihtiyacının ne olduğunun birazgeç farkına varması olabilir mi acaba? Yakın zamanda halkamda olmasında son derece memnun olduğum iki dostumla sohbette konu aidiyet hissiydi. Üçlüden birimiz hayır en temel ihtiyaç bu değil, aç kalmamak, susuz kalmamak derken, diğerimiz aidiyet olmadan bu ihtiyacı gidermenin de tadı tuzu yok diyordu. Aidiyet tanımından da anlaşılacağı üzere bir yere ait olmak değil. Kişinin kendinin nereye ait olduğunu bilmesidir. Hiç ait olmadığınızı bir düşünsenize…Ne hissediyorsunuz. Tam bir boşluk. Serseri rüzgar ve önünde savrulan yaprak. Aidiyet kişinin mekanıdır diye düşünmekteyim.
Yeterince aitim. Ne mutlu bana. Ait olduğum özel bir kalp, ailem, çocuklarım ve illa da çocuklarım …
