Yolun başındayım ve bir yerlere gitmeye niyetleniyorum… Neresi olduğunun önemi yok desem de gideceğim yerin ruhuma iyi gelmesini istediğimi fark ediyorum. Yol boyunca gördüğüm her şey ya eskiyi hatırlatacak ya da çok yeni olacak. Kim bilir ruhumun gelişiminde katkısı olacak kimlerle,  nelerle karşılaşacağım? Neden yola çıkar insan sorusunun en  sevdiğim cevabı  “dönüşmek için”. Kaçmak, değişmek, terk etmek yerine varmak için yola çıkmak.

 

Dünyanın neresinde olursa olsun insanlar kelimenin tam anlamıyla konuşmak gerekirse ruhsal bir seyahatte. Düşünsenize ilk 20li yıllara kadar yaşadıklarımız, tepkilerimiz ve algılarımız. Yaş kırk olunca 20li yaşların tepki, algı ve davranışları yerini başka bir sete bırakıyor.

 

Yol dönüştürür. Kafanı koltuğa yasladığında, eğer direksiyonda değilsen, seni bir yere götürecek kaptan, kaptanı bir yere götürecek olan diğer büyük kaptan.  Bırakırsın, seni yola çıkaran her neyse ya cevabını çoktan bulmuşsundur o nedenle yoldasındır. Ya da cevab yolun bir yerinde gelir seni bulur.

 

Yolda olduğumu fark ettiğimde

Gece gündüze elini verir

Önümden kayan giden her şeyin aksine

Geride benden iz gelir

 

Yürürken adımlar eşliğinde sakin

Gölgem bedenime denk gelir

Kaybolmak isterken sislerin içinde

Bıraktığım gözyaşı yağmura denk gelir

 

Keşke yorgun olsam, vararak hafiflerim

Elim kalbimde bekler, unutulanı dinlerim

Bilirim, arkamda kalan ne yol ne mesafe

Sadece senden, benden bin tane

 

Yola çıkan yol bulur kendine

Yürünen yol değil ki senin içinde

Defalarca geçtiğim bu yerde

Ayaklar bende ama yön nerede?